As súas follas, poden ter uns 10 cm. le longo coa marxe con 5 ou 7 lóbulos anchos e redondeados.Teñen unha cor verde típica e ten un curto peciolo.
As landras son os seus froitos. Son ovais e agrúpanse cada 2 ao remate dun longo pedúnculo
A súa madeira é parda pálida, doada de traballar e moi duradeira. Emprégase en barcos, construcción, mobles ou pisos.
A fraga, como se lle denomina nalgúns lugares, é un bosque mixto no que predominan os carballos pero tamén conviven abeleiras, freixos, negrillos, herbedos, loureiros, acivros, etc.
A follame do carballo da sombra, pero ao mesmo tempo permite o paso da luz o ata chan. Deste xeito moitas herbas e arbustos poden medrar nunha carballeira o que permite desenvolverse unha fauna abundante de insectos, paxaros, roedores, xabaríns,...
Nalgunhas zonas pódense ver, no outono, porcos nas carballeiras en busca de landras. Sen embargo é moito máis común que, homes e mulleres, as apañen nun cesto para logo mesturalas coa comida dos porcos para axudar a súa ceba.
O carballo da portela
ten a folla revirada
que lla revirou o vento
unha mañá de xiada
Cantiga popular
O Carballo de Santa Margarida
Moi preto da nosa escola, no lugar de Santa Margarida-Mourente, hai unha capela adicada a honra desta santa que ten ao lado un carballo centenario (hai quen se atreve a asegurar que milenario) do que se escribeu moito.
Fronte a este carballo e a capela vivíu Frai Martín Sarmiento que entre outras cousas escribiu:
Eu Marcos Portela Pasei por ventura
do Monte Porreiro, indo ver ó crego
que son mal pocado Jacinto, que estaba
un pobre labrego, en Taboadelo
....
De aquí foi tomado o nome da nosa escola, pois Marcos da Portela era un labrego, veciño de Martín Sarmiento cando era neno, e do que aprendeu moitas cousas, sobre todo a lingua que despois de adulto el tanto defendería.
O noso grupo de clase saíu a coñecer o carballo ao natural:
